Let me tell you a story …
(klik hier voor de Nederlandse versie)
Some time in May 2010 I learned to know a very special young South-African Lady: Adi (Adrienne) Ansems. It seemed to work between us and a lifelong friendship was born, maybe even more. We tried to spent as much time together as possible, shared some wonderful weekends in Belgium and Luxembourg and made a beautiful trip through her own country in September 2010. One and a half months later I had already lost her.
On 18th November 2010 Adi died in a motorbike accident in Cape Town. Without any warning the terrible news hit me in the face. I lost my traveling companion! Every plan, project or dream we fantasized about had to be shelved. I had never even considered such an event in my life. The sorrow was great. A mother had lost her daughter, a young woman had lost her twin sister. I had lost my soul mate! One only realizes afterwards that in such a case, Adi wouldn’t have simply surrendered, she would stand up and do something about it.
Adi was known as someone who was always willing to help, always prepared to put her shoulder to the wheel and do something for the ‘good cause’. She was an initiator in the group and provided just that little extra dynamic or energy that a group sometimes needs to be productive. She was always full of ideas, some more crazy than others. In short: a typical world improver. A lot of people knew her in this way and admired her for that reason. To continue this spirit and way of life, friends and family spontaneously started to keep an Adi Day. The plan was to do something every two months in her memory: Adi always dreamt of big things, but managed to make small things happen. So the idea was to involve as many people as possible to do something for a ‘good cause’. On 23rd January 2011 12 people collected 20 bags of litter from a beach near Cape Town. That was the start event. In the meanwhile we are plenty of Adi Days further away in the future.
Adi gave me a lifetime’s experience without even knowing it herself. She always had over a 100 ideas, and even if you were only able to realize 20% of them, she would still be amazed and find it just wonderful.
It’s evident to me that the idea behind Adi Day also has to be continued and spread around in my little country. So don’t be surprised if you see an Adi Day popping up wherever I go, because – whatever happens – I’m carrying Adi with me.
Do you want to participate in whatever way you want?
Contact me > timmy (.) boutsen [ad] gmail (.) com.
On Tuesday 23th November 2010, Adi’s funeral was kept 10.000km away from me. It wasn’t possible for me to be physically there. So to be able to leave a last message, I finished a song for her I already started and could be played at the funeral.
Hey Sunny girl,
I can’t believe you’re gone. No more mails to reply, no more news about your live, no more wondering about what goes on in life, no more future plans, no more trips? From the moment I learned to know you until to last moment I saw you at the end of our trip, you kept me surviving. You knew what it meant for me, I knew what it meant for you. An experience for lifetime.
I promised you once to finish that song I started for you. Actually, I’d made the promise a thousand times, cause impatient as we know you, you would remind me on it from time to time. But you know I’m a slow working artist, it has to grow, give it time. But at the moment time catches us.
Adi, I never could believe I had to finish this song as quickly as possible, and you can expect that I will say, it’s still not finished, it’s just a bit longer, and you would laugh. Play it, please!
Can you imagine that sometimes I was thinking: I never want to end the song, cause I never want to end that you’re asking me about it!Adi, I will miss you every day and remember you my whole life.
And there’s one thing helping me doing that.
Cause when the sun is shining
I can think: Adi is here!Lots of sweetness
Timmy
Your Moonboy
Laat me je even een verhaal vertellen…
Ergens in mei 2010 leerde ik een wel heel bijzondere jonge Zuid-Afrikaanse dame kennen: Adi (Adrienne) Ansems. Al snel bleek het te klikken tussen ons. Een levenslange vriendschap en misschien wel meer, was geboren. We probeerde al onze tijd die we hadden met elkaar door te brengen wat leidde tot enkele geweldige weekends in België en Luxemburg en een prachtige reis samen door haar land in september 2010. Nog geen anderhalve maand later was ik haar weer kwijt.
Op 18 november 2010 kwam Adi te sterven in een moto-ongeluk te Kaapstad. Zonder enige waarschuwing kwam het harde nieuws aan. Ik was plots mijn reisgezel kwijt! Elk plan, elk project, elke reis waarover we hebben gefantaseerd om ooit wel eens te doen, kon ik opbergen in de kast. Ik had zelfs nooit kunnen voorzien dat ik over zo een kast moest beschikken! Het verdriet om haar was groot. Een moeder verliest haar dochter, een jonge vrouw haar tweelingzus. Ik verlies mijn soulmate! Het is pas later wanneer het tot je doordringt dat Adi zelf in zo een geval niet bij de pakken zou blijven zitten, maar zou opstaan en iets ondernemen.
Adi was gekend als iemand die altijd klaar stond om te helpen, haar handen uit de mouwen te steken en bereid om dingen te doen voor ‘de goede zaak’. In een groep was ze vaak de initiatiefnemer en zorgde meestal voor dat extra stukje dynamiek of energie. Ze zat altijd barstensvol nieuwe ideeën en projecten om te ‘doen’, het ene al wat gekker als het andere. Kortom, een typische ‘wereldverbeteraarster’. Vele mensen kende en bewonderde haar hierom.
Om deze manier van leven verder te zetten en in ere te houden, zijn vrienden en familie spontaan gestart met een ‘Adi-day’. Het plan was om ongeveer elke twee maanden ter herinnering een Adi-day te houden: zoveel mogelijk mensen verzamelen om iets te doen voor ‘de goede zaak’. Net zoals Adi slaagde ze erin om van grootste dingen te dromen, maar toch altijd kleine dingen te verwezelijken. Zo gingen op 23 januari 2011 twaalf mensen afval ruimen op de stranden van Kaapstad, werden er in maart 2011 kleren en voedsel ingezameld voor de minder bedeelden en werden er in Juni 2011 meer dan 166 mutsen gemaakt voor kinderen om de winter in Zuid-Afrika door te brengen. Allemaal op ongeveer 6 maanden tijd. Ondertussen zitten we zelfs vele adi days verder.
Adi heeft me een levenslange ervaring gegeven, zonder dat ze dat zelf maar al te goed doorhad. Ze had altijd meer dan honderden ideeën, en ook al kan je er maar 20% van verwezenlijken, toch zou ze het fantastisch vinden.
Het is voor mij een evidentie dat het idee achter de Adi Days goed opgevolgd wordt en gehoor krijgt in ons kleine land. Wees dan ook niet verbaasd als je een Adi Day ziet opduiken op plaatsen waar ik ga, want hoe dan ook, draag ik haar met mij mee.
Wil je op welke manier dan ook hier zelf aan bijdragen?
Contacteer me > timmy (.) boutsen [ad] gmail (.) com.
Recent Comments